Muli Bwanji!?
Blijf op de hoogte en volg Corinne
05 Oktober 2012 | Zambia, Chipata
Daar groet je iemand mee: ‘Hoe gaat het?’ ‘Tili Bwino!’ : Altijd goed!
En dat kan ik gelukkig ook hard op zeggen. Het is hier volop genieten!
Ik bedacht me een van de afgelopen dagen nog dat je de ‘don’t worry, be happy’ - cultuur van de Zambianen hier zo snel overneemt. ‘Zorgen’ lossen zich vanzelf op, het komt wel goed. En met zo’n beautiful sunrise word je elke dag wakker met ‘Akuna matata’ in je hoofd.
‘Niet moeilijk doen’ is ook een term wat we ongemerkt hebben geïntroduceerd. Het kiezen van de maaltijden bijvoorbeeld, – 8 mensen, 8 verschillende ideeën – hebben we vergemakkelijkt door elke avond een ‘multi-groenteprutje’ klaar te maken met verse groenten van de markt: wortels, uien, paprika’s, boontjes, tomaten, champignons… wat we ook maar vinden op de markt! We hoeven alleen maar te kiezen of het daarnaast rijst, aardappels, pasta of nsima wordt.
En ze hebben hier nota bene vegetarische vleesvervangers! We hebben overigens ook al een keer Amerikaanse pancakes gebakken, jammie!
Het eerste weekend is voorbij. Een vrij rustige vrijdag gehad. Lekker bijgekomen van de bezigheden van afgelopen week. Deze avond werden we spontaan uitgenodigd om zaterdagochtend mee te gaan naar een jeugdfestival, zo’n 30km buiten Chipata. We reden 20km over de geasfalteerde weg om vervolgens nog 10 km door de bush te denderen met onze van. Aangekomen op plek van bestemming bleek het festivalprogramma een iets andere opzet te hebben dan we dachten, namelijk in plaats van dansen, zingen en sportactiviteiten kregen ze een voorlichting over Hiv-aids (ook niet geheel onbelangrijk). Desalniettemin hadden we een geweldige tour door de bush, langs allemaal kleine dorpjes met stenen hutjes met rieten daken en zwaaiende Zambiaantjes.
Zondag was een bijzondere dag. We zijn naar de catholic church geweest met Sister Emelda van het bisdom. ‘Nog voor de wekker gaat ben ik wakker. Het is zondagochtend, 7uur. Yes! Vandaag gaan we naar de kerk. Ik ben zo benieuwd hoe een dienst hier in Chipata, Zambia, wordt gevierd! Ik sta voor mijn kast en bedenk me wat ik aan zou moeten trekken. Schouder bedekkend, iets feestelijks.. mijn chitenta! En ik ga m’n haar ook maar weer eens in fatsoen brengen, na dagen me daar niet meer druk over te hebben gemaakt. Die malariapil moet ik ook niet vergeten. Na het ontbijt klinkt getoeter. Daar is Sister Emelda. Wat ongelukkig en bijna struikelend stap ik met m’n chitenta achterin de van. 5km rijden we hobbelend richting Nivotika. Hoge grasschuttingen en kleine met riet bedekte huisjes razen aan ons voorbij. Ik zie een met plastic afval gevuld veldje en bedenk me dat dit misschien een strotplaats van afval zou kunnen zijn, maar deze gedachte wordt al gauw aan de kant geschoven als ik overal langs de weg nog meer rotzooi zie. De regering zou prullenbakken en een afvalverwerkingsplaats moeten introduceren, alleen al om meer werkgelegenheid te creëren…
Na wederom een indrukwekkend ritje komen we aan op plaats van bestemming: Mary, Mother of God – Parish. Voor we naar binnen gaan neemt Sister Emelda ons de heuvel op. Ik wordt overdonderd met een schitterend uitzicht over Chipata. ‘Hier komt de nieuwe kerk,’ zegt Sister Emelda, en ze wijst naar een open plek op de heuvel, enkele meters naast de kerk. ‘De kerk is te klein, dus er moet een nieuwe komen’. We lopen terug, want de dienst gaat beginnen. Ik hoor de gemeente een samenzang mompelen. We lopen naar binnen en gaan op de voorste rij zitten. In een blik over mijn schouder zie ik dat de hele kerk vol zit met zwarte mensen in vrolijke kleren. Sister Emelda had gelijk met de nieuwe kerk. Ondertussen blijven mensen binnendruppelen. Als de gemeente begint met zingen, onder leiding van een koor, drie elektrische gitaren en twee trommels, valt mijn mond open! Prachtige klanken galmen door het gebouw. Ik krijg meteen de neiging om mee te zingen, maar de tekst is niet te verstaan.
De priester spreekt helaas geen Engels, omdat veel mensen alleen Nyanja (Chichewa) kennen. Hij schijnt wel grappig te vertellen, want af en toe barst de gemeente in lachen uit. Aan het einde van de dienst stellen we ons nog even voor en als iedereen de kerk verlaat gaan we samen met Sr. Emelda en de priester lunchen. Een paar vrouwen hebben heerlijke nsima, rijst, vlees, rape (soort boerenkool/spinazie) en salade klaargemaakt. Ook al smaakt het me goed, krijg ik toch geen tweede hap naar binnen, omdat de gedachte me bekruipt, dat er aan de andere kant van de stad, of misschien zelfs een paar straten verderop, ouders en kinderen zijn die een hele dag geen eten krijgen.
De nieuwe week is van start gegaan, waarin we eindelijk echt bezig zijn gegaan met onze studieactiviteiten. Ik ben langs de verschillende basisscholen geweest en Chesire Home, om afspraken te maken voor de dagen dat we langs kunnen komen om te observeren. De volgende keer vertel ik wel wat meer over deze week. Ik merk dat ik met ‘bloggen’ ook al gauw achterloop, omdat er zoveel andere dingen te doen zijn en het internet er ook regelmatig uitligt. Dat zij dan maar zo. Hoort bij de cultuur, laten we maar zeggen.
Liefs!
-
05 Oktober 2012 - 12:02
Inge:
Jaaaaaa, wat leuk..weer een berichtje van je :) Super leuk om te lezen Plien! Wat klinkt het als genieten daar..je zit daar volgens mij helemaal op je plek! Take care en vooral: GENIET!
Dikke knuffel uit Den Ham,
Inge -
05 Oktober 2012 - 12:07
Inge:
Hee meid!
Wat klinkt het allemaal leuk zeg! Super leuk om te lezen hoe jij het daar hebt. Het lijkt mij zo'n rare ervaring om daar nu te leven in een totaal andere cultuur als wij hier in Nederland gewend zijn. Wat leuk dat je een kerkdienst meegemaakt hebt, lijkt mij een erg leuke en interessante ervaring!
Ik ben benieuwd naar je verdere ervaringen! En meid heel veel plezier daar en ik hoop dat je daar een geweldige tijd zal hebben!
Heeeeeeel veel liefs, uit Nieuwleusen;)
Inge -
05 Oktober 2012 - 14:27
Rebecca:
Lieve Corinne,
Fijn te lezen dat het je goedmaakt. Ik zie je al helemaal zitten in die kerk, op de voorte rij. Prachtig.
Hou vol en blijf genieten.
Veel liefs uit Leek ;-)
Gods zegen, Rebecca -
05 Oktober 2012 - 17:10
Louis:
Lieve Corinne,
Wat geweldig dat we weer zo'n schitterend verhaal over je belevenissen kunnen lezen.
We smullen er van!! en we proberen ons helemaal in te leven hoe je daar in Zambia alles meemaakt en ervaart.
Heel fijn dat alles goed met jullie gaat.
We zien al weer uit naar je volgende avonturen,.
Je schrijft ontzettend leuk!
Heel veel liefs,
Louis
-
05 Oktober 2012 - 18:05
Ypkje:
Lieve Corinne,
Wat een mooi verhaal, indrukwekkend!
Pas op je zelf en ik zie uit naar je volgende verslag.
doei, Ypkje
-
05 Oktober 2012 - 18:21
Geertje:
.....dat van 'niet moeilijk doen' en 'zorgen lossen zichzelf op' ga ik in de praktijk brengen! Hihi... Dikke tuut! -
05 Oktober 2012 - 20:23
Mareike:
Hee Cor,
Wat een super leuk stukje!!
Je beleeft vast heel veel daar, ben benieuwd wat je allemaal nog meer gaat beleven.
Top dat je het zo naar je zin hebt.
Nog niet van die luxe Italiaanse vegetarische gerechten gehad?? ;-)
Heeeeel veel plezier daar en geniet er van.
Niets vergeten, want in januari wil ik alles weten!!!
Liefs,
Mareike
-
07 Oktober 2012 - 15:15
Mans En Els Wierenga:
Hoi Corinne,
Bedankt voor je verslagen. Mooi dat we zo met je kunnen meeleven en op die manier ook een kijkje kunnen nemen in de wereld die Zambia heet. Groetjes, en... God bless you! Els -
07 Oktober 2012 - 17:31
Jan,Teuni,Riet En Nelli:
Ha Corinne
We hebben hier op ons vakantieadres in Zeeland genoten van je mooie verhaal.
wat een prachtige ervaringen doe je daar op, en wat laat je ons daarvan op een gezellige manier meegenieten.
Heel fijn dat je het zo naar je zin hebt, we blijven uitzien naar het vervolg.
Lieve groetjes van J,T,R en. N
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
