Even een update…
Blijf op de hoogte en volg Corinne
22 Oktober 2012 | Zambia, Chipata
We zitten alweer in week 5! …. Alweer? Of nog maar..? Sommige dagen gaan voor mijn gevoel zo snel voorbij – time flies when you’re having fun – , terwijl andere dagen eindeloos lijken te duren, als ik bijvoorbeeld even niet meer weet wat ik kan gaan doen..! Hierbij even een update van de afgelopen weken. Het wachten op een nieuw verhaal heeft voor jullie alweer lang genoeg geduurd ;-)
In de tweede week had ik vooral veel afspraken staan met docenten van de verschillende scholen en groepen, om af te spreken wanneer ik de Engelse lessen mocht observeren.
‘Donderdagochtend maak ik me klaar om samen met Fabiënne en Jotte naar Chesire Home te gaan. Wat in onze gedachten een ochtendvullend programma zou worden, word uiteindelijk een observatieuurtje van 9.00u – 10.00u. Sister Doreen heeft om tien uur plotseling een andere afspraak, wat in dit geval even meer prioriteit heeft. Als we aankomen horen we de kids al vanuit het lokaal gillen. We gaan erop af en vinden de groep, waarvan de meeste kinderen niet in staat zijn te lopen, maar Sister Doreen is niet binnen. We vinden haar in een andere kamer waar ze druk aan het strijken is. Ze neemt ons mee naar de kinderen, waarna het observatieuurtje begint. Eerst even voorstellen. Nadat ze na trekken en duwen allemaal, meisjes bij meisjes en jongens bij jongens, op een rij zitten, roept Sr. Doreen in het Nyanja dat de kinderen zich in het Engels moeten voorstellen. Wij vertellen ook kort even wie we zijn en wat we komen doen. Dan gaat Sr. Doreen met ze zingen, dansen en spelletjes doen. Het is aandoenlijk, maar tegelijk onvoorstelbaar om te zien hoe die kinderen zich kunnen ‘voortbewegen’ met maar één been of zonder onderbenen of met klompvoetjes of verlamde benen. Apart van de groep zit een jongetje van 7jr. Hij kan niet goed lopen, maar dat is niet de reden waarom hij er ‘voor spek en bonen’ bij zit. Hij kan ook niet praten. Sr. Doreen praat wel tegen hem, maar hij kijkt haar met grote ogen en af en toe een brede glimlach aan. Hij lijkt de aandacht leuk te vinden, maar begrijpt waarschijnlijk niets van wat je tegen hem zegt. Leuke uitdaging voor mij!
’s Middags mag ik naar st. Anne’s (Basic School) om de Engelse les van grade 1 te observeren. Het is een lesje van 30 min. De juf roept de kinderen groepje voor groepje voor het bord op de grond. Ze laat een plaat zien. ‘What is the man doing? The man is walking. Say: the man is walking’. Alle kinderen in koor: ‘The man is walking’. Voor de afwisseling zingen ze na een paar vragen ‘If you happy and you know it…’. Tot slot moeten de kinderen in paren elkaar de vraag stellen ‘what is the man doing?’
Na mijn bezoekje aan st. Anne’s ga ik met de rest van de groep naar de ‘Down Shops’. We vinden veel verschillende chitenjes (omslagdoeken) voor omgerekend in euro’s weinig geld. ‘Ach, we hebben nog 3 maanden de tijd om te kiezen’.’
Vrijdag was een rustig dagje. ’s Middags kwam een vriend van Peter langs. Hij zit in een rolstoel en is kleermaker. Bij hem konden we onze chitenjes afleveren en dan zou hij daar wat moois van fabriceren. De mooiste broeken en tassen heeft hij al aan ons verkocht. Omdat de eerste keer zo’n succes was, geven we hem, elke keer dat hij weer komt om de nieuwe lading kleren en tassen te brengen, nieuwe fabrics mee. Zo hebben wij voor een prikkie een paar mooie souvenirs en steunen we hem ook met een extraatje.
Het weekend dat volgde was er vooral een met van die dagen die eindeloos lijken.. De hitte beving ons allemaal een beetje en we wisten niet echt wat te doen.. Ik ben zondagochtend nog samen met Suzanne en Joe naar de kerk van het bisdom geweest, bij ons om de hoek. Weer een onverstaanbare, 2,5 uur lange, maar met enthousiaste liederen gevulde dienst. Aansluitend aan de dienst hebben we geluncht bij onze huisbaas, die zelf een weekendje weg was met z’n vrouw, maar wiens twee kinderen en hun oppas wel thuis waren, waar we weer heerlijk nsima met rape en beans hebben gegeten. Nu weten we ook hoe je nsima moet klaarmaken en kunnen we het zelf ook uitproberen.
Week drie stond wederom vooral in het teken van afspraken en observeren. Woensdag ging ik samen met Jotte en Fabiënne (psychomotorische therapie) naar Hillside Basic School. Het was mijn bedoeling om daar de (Engelse) lessen van de special needs klassen te observeren, maar toen we aankwamen vertelde mrs. Banda ons dat de teachers een plotseling ingelaste vergadering hebben en de kinderen dus geen les hebben (en vervolgens de hele ochtend vrolijk over het ‘schoolplein’ huppelen). Helaas, ik zou volgende week maar terug moeten komen.
Ja, het klinkt alsof ik op deze manier alleen maar vakantie vier…… en dat gevoel kreeg ik deze week ook bijna wel..! Want op st. Lunkhwakwa verliepen de afspraken ook niet helemaal zoals gepland…, maar ach, that’s Zambia! Het went :-)
Deze vrijdagmiddag hadden we vrij genomen voor een boodschapje. ‘Als we terug lopen naar huis zien we al van ver dat er gesport wordt op het veld naast ons huis. Er blijkt een competitiewedstrijd netbal (balsport zonder net... dat lijkt op korfbal) gaande te zijn tussen de enige 2 teams in de poule. Op het veld daarnaast wordt gevoetbald. Jotte, Fabiënne en ik pakken onze camera’s en creëren onze eigen tribune. Al gauw word ons driehoofdige publiek uitgebreid met tientallen kinderzambiaantjes, die net uit school zijn gekomen. Vooral geïnteresseerd in onze camera’s gaan ze midden in ons beeld staan. Na een uitgebreide fotoshoot – van de met 5-0 gespeelde wedstrijd hebben we uiteindelijk toch niet veel gemist – verschuift hun interesse naar het blonde haar van Jotte en mij en van Suzanne, die er inmiddels is bij komen zitten. Een paar Zambiaanse meisjes transformeren ijverig ons haar in minuscuul kleine vlechtjes. Vanwege de onervaren kinderhandjes en ons gladde lange haar, waarin de vlechtjes niet willen blijven zitten, zijn slechts een paar vlechtjes en een pijnlijke rode hoofdhuid het resultaat. Ondertussen horen we een hoop gegil en gejuich. De wedstrijd is afgelopen. Alle supporters stormen het veld op en vieren met hun team de overwinning. De vrouwen dansen en zingen en het lijkt een groot feest. Even later, gelijk met de zon die achter de bergen verdwijnt, druppelen de spelers en supporters van het veld, richting huis. Wij doen maar hetzelfde en komen er thuis achter dat er wederom geen stroom is. “Zullen we eens brood doen, voor de verandering?”
Zaterdag besluiten we om met z’n zessen – de social workers zijn een weekend weg – het zwembad van Hotel Christal Springs maar eens uit te proberen. ’s Morgens lekker zwemmen, zodat we ’s middags op tijd thuis zijn voor de kleermaker, die weer allerlei moois langs komt brengen. Aangekomen bij het hotel zien we een grote groep kinderen rondlopen en is er al van alles gaande. Er blijkt, precies op de dag dat wij even lekker een duik willen nemen, een talentenshow te worden opgenomen bij het zwembad, met camera’s, presentatrice, jury en deelnemers erop en eraan. Zoiets als ‘Zambia’s got talent’. En per slot van rekening wordt het zwembad ook nog even in beslag genomen door een doopdienst van de baptist church. Na lang wachten springen we er dan eindelijk in en genieten nog een klein uurtje van het frisse water. ’s Middags krijg ik van de kleermaker mijn chitenje terug in de vorm van een mooie tas. Ik lever gelijk m’n nieuwe chitenje in en vraag hem of hij van deze fabric iets heel speciaals kan maken. (Verassing!) ‘Tuesday I’ll be back,’ zegt hij. Ik kan niet wachten om het resultaat te zien! Voor zonsondergang neem ik de rest mee en gaan we de heuvel op, waar we al weken tegen aan kijken. Nu willen we Chipata ook wel eens van bovenaf bekijken. Na een spannende klim komen we op de top van de heuvel en genieten we van een prachtig uitzicht over Chipata, met in de verte de bergen. Wat is Zambia toch schitterend. We zien de gloedrode zon langzaam zakken en als hij helemaal uit het zicht is verdwenen, lopen we via het normale pad weer terug naar beneden.’
Zondag heb ik even met thuis geskypet. Super leuk om de hele family hutje mutje op de bank te zien zitten en de hoofdjes weer even te bekijken:-) Peet mooi buikje:-). ’s Avonds zijn we lekker uit eten geweest bij de pizzeria waar ze geen pizza’s hadden. Toen maar voor een vegetarische wrap gekozen.
De afgelopen week heb ik vooral veel geobserveerd, kennis gemaakt met de kinderen van st. Lunkhwakwa en st. Anne’s met wie ik aan de slag ga. Op st. Lunkhwakwa hadden de vorige studenten een grote tas met allemaal spelletjes en materialen achtergelaten. Mrs. Given vroeg mij om een van haar favoriete spelletjes Halli Galli nog eens uit te leggen, omdat ze daarvan de spelregels vergeten was, maar ‘het spel is wel een groot succes,’ verzekerde ze mij. Ik ben benieuwd wat de kinderen ervan vinden.
Het afgelopen weekend konden we er eindelijk even op uit! Lekker een weekendje weg geweest. Maar over deze avonturen vertel ik jullie een volgende keer:-) Jullie zijn voorlopig weer even genoeg op de hoogte van mijn bezigheden. Foto’s volgen (echt)!
Liefs!
-
22 Oktober 2012 - 20:49
Nelli:
Wat weer een gezellig verhaal, ik waan me even in Zambia en geniet mee van de kindertjes en zoals je zal begrijpen de klim de heuvel op en dan genieten van een prachtig uitzicht. Je maakt ons wel nieuwschierig wat voor moois je allemaal door de kleermaker laat maken (moeten we tot januari wachten??)
Het zal wel wennen zijn als je afspraken maakt en het anders loopt waardoor je niet kan doen waarvoor je komt, maar ja dat zal iets zijn wat je moet leren en nemen zoals het gaat.
Ik vond het ook heel leuk om je even te zien via het beeldscherm, wij hier als bleekneuzen en jij met een lekker kleurtje.
Geniet nog een beetje van de warmte ik hoor hier net de weersvoorspellingen en er wordt gesproken over "kans op vorst"! Nu hebben we nog mooie herfstdagen met een lekkere temperatuur en prachtige herfstkleuren.
Lieve Corinne dikke kus, succes en geniet (maar dat doe je wel!)
Nelli -
22 Oktober 2012 - 21:23
Broer:
Zus! Wat weer een belevenissen. Je wordt nog eens felxibel met al die verschoven afspraken. (tja, plagen kan op afstand ook!)
Ook leuk om jou te zien op scherm. Bruin koppie zeg!
Wat zou het leuk zijn als je dat beperkte kindje wat bijles kan geven!
Ik heb nu heerlijk een week vakantie .... om alles bij te werken. Volgende week op stage in Assen. Voortgrezet onderwijs, onderbouw Havo/VWO klas. Zin in! Jazz bevalt ook goed met een prettige docent!
Groetjes, broer
-
22 Oktober 2012 - 23:08
Louis:
Hoi Corinne,
wat weer een prachtig verhaal.
Heel fijn weer van je te horen. Bedankt!
Je maakt heel wat mee met al die kids, teachers en je collega-studenten.
Binnenkort bellen of skypen we weer even.
Morgen, de 23e, feest - verjaardag van je zus in Stockholm.
Geniet maar volop van je goeie tijd in Zambia.
Louis -
23 Oktober 2012 - 14:26
Margreet:
Hee Corinne,
Hier een berichtje van mij, vandaag eens even de tijd genomen om je blog te bekijken!
Fantastisch dat je het zo reuze naar je zin hebt, en leuk om de foto's te bekijken.
Ik wens je veel succes daar en als je het mij vraagt zijn die maandjes sneller voorbij dan je eigenlijk wilt!
Groetjes,
Margreet -
23 Oktober 2012 - 18:11
Marlies :):
Oh Cor het klinkt ontzettend Nice :)!
En idd, ben zooooo benieuwd naar FOTO's!!
Nieuwe fb profielfoto is ook geniaal btw ;)
Super leuk dat je je belevenissen opschrijft en dat wij hier mee kunnen genieten!
Hier is het nu Herfstvakantie, ik zelf ga ook paar daagjes weg.
Maar tegen de tijd dat ik terug ben heb ik hopelijk niks van jou verhalen gemist hihi ;)
Have fun :)
Dikke kus! -
23 Oktober 2012 - 23:14
Marloes G:
Toppertje :) -
24 Oktober 2012 - 15:38
Jeannette:
Hoi Corinne,
Ook al reageren wij niet zo trouw. We vinden het erg leuk om je verhalen te lezen. Het doet mij erg denken aan mijn Papoa Nieuw Guinea tijd. Het is duidelijk dat je het er naar je zin hebt. Ennuh afspraak is daar geen afspraak...... Ook wij hebben wel eens 1 dag op een boot moeten wachten omdat deze niet kwam opdagen. Heb je ook foto's die je kunt sturen? Geniet er maar lekker van. Groetjes Jeannette de buurvrouw. -
24 Oktober 2012 - 21:59
LLouise En Henk Klooster:
Hallo Corinne,
Wat maak je veel mee,ginds in de vreemde.
We hopen met je dat je het jongetje van 7 jaar echt aan de praat krijgt.
Reuzen benieuwd naar de prachtige spullen waarmee je thuis komt door Peter gemaakt van chitenjes.
Je spannende klim werd beloond door het uitzicht over Chipata en de ondergaande zon. In december 2011 heeft je oma bij ons zo genoten van de ondergaande zon. "t Ga je goed Corinne,
O Henk en T Louise -
24 Oktober 2012 - 21:59
LLouise En Henk Klooster:
Hallo Corinne,
Wat maak je veel mee,ginds in de vreemde.
We hopen met je dat je het jongetje van 7 jaar echt aan de praat krijgt.
Reuzen benieuwd naar de prachtige spullen waarmee je thuis komt door Peter gemaakt van chitenjes.
Je spannende klim werd beloond door het uitzicht over Chipata en de ondergaande zon. In december 2011 heeft je oma bij ons zo genoten van de ondergaande zon. "t Ga je goed Corinne,
O Henk en T Louise -
24 Oktober 2012 - 21:59
LLouise En Henk Klooster:
Hallo Corinne,
Wat maak je veel mee,ginds in de vreemde.
We hopen met je dat je het jongetje van 7 jaar echt aan de praat krijgt.
Reuzen benieuwd naar de prachtige spullen waarmee je thuis komt door Peter gemaakt van chitenjes.
Je spannende klim werd beloond door het uitzicht over Chipata en de ondergaande zon. In december 2011 heeft je oma bij ons zo genoten van de ondergaande zon. "t Ga je goed Corinne,
O Henk en T Louise
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
